مذهب عشق

" نکث " به معنی شکستن عهد است و به اصطلاح ما " خیانت ". ناکثین تمام دوستان و همرزمان و هم ایمانان نیمه راهی هستند که در وسط راه از پشت خنجر می زنند. و بنابراین، سخن از دشمن خارجی نیست، بحث از طبقه ای که طبیعتا در جبهه ضد مردم و عقیده مردم قرار دارد نیست. سخنن از دوست است، از هم پیمان و همراه است که به علتی- که طبیعتا علت های شخصی است و غرض ورزی هایی خصوصی- از پشت خنجر می زند. معمولا، تغییر شعار نمی دهد، به جبهه دشمن نمی پیوندد، از ایمان و عقیده خویش دست برنمی گیرد، در برابر مردم و در برابر نهضت و در برابر مکتب حق نمی ایستد، بلکه، غالبا به خاطر وسوسه های روانی، ضعف شخصیت، نفع طلبی، خود خواهی، حسد، "احساس حقارت در برابر عظمت همگام و همراه خویش" کمبود شخصیت، سستی ایمان یا اراده، تمایل به کسب قدرت و به دست گرفتن رهبری نهضت، شهرت طلبی، کینه های شخصی قدیم نسبت به یاران فکری و احساس عقب ماندگی از جریان، عدم رشد سیاسی و اجتماعی، ضعف احساس مسئولیت، کوتاه فکری و عجز از ارزیابی دقیق مسائل و بسیاری عوامل پیچیده شخصی که حتی، گاه، بر خود وی نیز پوشیده است و نسبت به ریشه های عمیق و مبهم آن، خود آگاهی کاملا روشنی ندارد، و خیانت خود را، حتی برای اغفال خود، توجیه می کند، در مسیر حرکت نهضت سنگ می اندازد، انحراف ایجاد می کند، به انشعاب دست می زند، تفرقه به وجود می آورد، جبهه را تضعیف می کند، در کنار رسالت اجتماعی "امت" و در آن حال که نهضت با دشمن خارجی درگیر است، و با خطر "قاسطین" تهدید می شود، اختلاف داخلی ایجاد میکند، جبهه فرعی می گشاید، عقده های روانی و مسائل شخصی را طرح می کند، نیروها را از صف مقدم جبهه به داخل می کشاند و به جنگ های زرگری و تسویه حسابهای خصوصی و تضاد ها و کشاکش های جناحی و تصادم های پشت جبهه ای مشغول می دارد، غیر مستقیم، زمینه ساز دشمن میشود،  بهترین فرصت ها و بهترین نیروها و امکانات را در استهلاک های انحرافی و نابهنگام به هدر می دهد و بزرگترین ضربه ها را به پیکر ایمان و جبهه ایمان میزند... این ها عناصر "ناکث" اند....
معلم شهید دکتر علی شریعتی
م. آثار 26- ص 220 و 298-9