قاسطین از ریشه "قسط" – به معنای عدل و برابری- است. از نظر دستور زبان عربی گاهی ریشه ای در باب یا صیغه ای دیگر معنی ضدش را میدهد، مانند "عجمه " به معنای " گنگ " اما وقتی که به صورت "اعجام" در باب افعال در می آید به معنای" رفع گنگی و ابهام" است! یا مثلا کلمه " نفق" به معنای "حفره" یا " فاصله" است، به باب افعال که میرود به صورت "انفاق" در می آید و " از بین بردن حفره و فاصله" معنی میدهد. انفاق کردن یعنی همان " مبارزه با فاصله طبقاتی" . در اینجا هم کلمه "قاسط" به معنای "ضد قسط" یعنی ستمگر، استثمارگر، حق کش، دشمن قسط و دشمن عدل است. بنابراین منظور از "قاسطین" همان "ظلمه" هستند: یعنی کسانی که آشکارا ستمکار، جبار و جلاد و دشمن آزادی و حقوق مردم، زر پرست، زور پرست، قدرت طلب، منفعت طلب، متجاوز و مستبد.....، هستند و جبهه شان، چهره شان، جهت شان، روششان، گذشته شان، شعارشان و و و جملگی، کاملا معلوم و مشخص است و مردم هم بدون شک و تردیدی همه آنها را میشناسند. به عبارت ساده تری، " قاسط" ، " دشمن رویاروی خارجی است" .

معلم شهید دکتر علی شریعتی
م.آثار 26 – ص 218