دست ها سخن میگویند...
دست هات را, گوش دست هات را بگذار روی لب های دست های من!
نمی شنوی؟ چقدر نرم و فصیح و قشنگ حرف میزند! چقدر خوب می گوید! می فهمی؟
آره, می فهمی, از چشم هات پیداست, در چشم هات میخوانم که داری می فهمی!
معنی کلماتش را که از دست های من می شنوی, دست های من که حرف های زیبا و نرم او را در دست های رام و حرف شنو تو زمزمه می کند, معنی کلماتش را در جوی رگ های تو می ریزد و جویبار خون گرم و جوشان رگ های تو آنها را به شتاب در قلبت می ریزد و من اکنون موج سخنان او را, سایه حرف های او را بر روی پوست چهره ات, در شکفتن گل گونه هایت, در سنگینی مست چشم هایت, در نشئه ی پر محبت دو نگاهت, در تپش پنهانی موج های خفیف لب هایت, در شرم بناگوشت, در تواضع قشنگ معنی دار گیسوانت و در برق متغیر و پرسکون پیشانی ات, در سراسر چهره ات درست می بینم, می بینم که داری گوش می دهی و می شنوی و می فهمی...
استقبال در اورلی
"دکتر علی شریعتی"
