ما دو نوع شهید داریم. سمبل یکی، حمزه- سیدالشهدا- و سمبل دیگری امام حسین است. در اسلام برای نخستین بار، حمزه به لقب سیدالشهدا ملقب گردیده است و این لقبی است که پس از وی حسین به خود اختصاص داده است. هر دو سیدالشهدا هستند، ولی فرقشان در این است که در بنیاد، شهادت حمزه ای با شهادت حسینی فرق دارد و اساسا این دو از یک مقوله نیستند تا با هم مقایسه شوند. حمزه یک مجاهد است که در گیراگیر جهاد کشته میشود، اما حسین یک شهید است که حتی پیش از کشته شدن خویش، به شهادت رسیده است، نه در گودی قتلگاه، بلکه در درون خانه خویش. از آن لحظه که به دعوت ولید- حاکم مدینه – که از او بیعت مطالبه میکرد، " نه " گفت این " نه " طرد و نفی چیزی بود که در قبال آن، شهادت انتخاب شده است و از آن لحظه حسین شهید است.
پس شهید انسانی است که با آغاز تصمیم خویش، با آغاز انتخاب خویش، به شهادت میرسد. هر چند میان این تصمیم و کشته شدن ماه ها و حتی سالها فاصله باشد. اگر خواسته باشیم فرق اساسی میان این دو شهادت را در تعبیری کاملا روشن و فشرده بیان کنیم، باید بگوییم شهادت حمزه ای، شهادتی است که شهید را انتخاب میکند، بر عکس، در داستان حسین، شهادت عبارتست از آنچه،شهید آن را انتخاب میکند، شهادت حمزه ای عبارتست از مردی و کشته شدن مردی که آهنگ کشتن دشمن کرده: مجاهد، اما شهادت حسین، کشته شدن مردی است که خود برای کشته شدن خویش قیام کرده است. در آنجا شهادت یک حادثه و یک رویداد منفی است و در اینجا  یک هدف قطعی و آگاهانه و انتخاب شده است. در آنجا شهادت حادثه ای در مسیر راه است، و در اینجا یک سرمنزل در منتهای راه است....
معلم شهید دکتر علی شریعتی

* پ ن : از تمامی دوستان و خوانندگان مذهب عشق به خاطر غیبت طولانی مدتم عذرخواهی میکنم امیدوارم با کمک خدا همچنان در راه اشاعه دو تثلیث توحیدی( دانایی، زیبایی، نیکویی)( آزادی، برابری، عرفان) جویا و کوشا و پویا باشم، والسلام علی من اتبع الهدی.